Για την 8η Ιούνη,
Τέσσερα χρόνια από το τραγικό θάνατο του μικρού Μάριου και η κατάσταση για τους κατοίκους του Δήμου Αχαρνών παραμένει ίδια. Η εγκληματικότητα παραμένει εδώ επειδή παραμένουν εδώ και οι αιτίες που τη γεννούν. Παραμένουν εδώ τα επιχειρηματικά συμφέροντα με τα τεράστια κέρδη μέσω του εμπορίου ναρκωτικών. Παραμένουν εδώ η ανεργία και η ακραία φτώχεια που καθιστούν τμήμα του λαού περιθωριοποιημένο και εύκολη λεία των διάφορων κυκλωμάτων.
Αποδεικνύεται καθημερινά πως οι δηλώσεις της κυβέρνησης περί μείωσης της εγκληματικότητας έρχονται σε αντίθεση με τη πραγματικότητα που βιώνουν οι κάτοικοι του Δήμου. Με την επίσκεψη του κ. Χρυσοχοΐδη σε Ζεφύρι και Αχαρνές ακούσαμε για άλλη μια φορά μεγάλα λόγια σχετικά με την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας στη Δυτική Αττική. Μάλιστα παρουσίασε ως βασική πρόταση το έργο που πρόκειται να ξεκινήσει για τη μετατροπή πρώην σχολικού συγκροτήματος στην Αυλίζα (Αχαρνές) σε έδρα των «επιχειρησιακών αστυνομικών δράσεων» για ολόκληρη τη Δυτική Αττική. Όμως η πείρα των κατοίκων στα Άνω Λιόσια όπου επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (2018) εγκαινιάστηκε η Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Δυτικής Αττικής δείχνει ότι τέτοια μέτρα δεν λύνουν το πρόβλημα της εγκληματικότητας, ούτε φέρνουν «περισσότερη ασφάλεια».
Από το χτύπημα των τελευταίων λαϊκών κινητοποιήσεων φάνηκε πως ο ρόλος που έρχεται να παίξει η αστυνομία δεν εστιάζεται στην ασφάλεια της ζωής του πολίτη από το οργανωμένο έγκλημα αλλά στην καταστολή απέναντι σε όσους αγωνίζονται για τα σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή τους.
Καθημερινά αποδεικνύεται ότι η περισσότερη αστυνόμευση δε μπορεί και δεν έχει σκοπό να λύσει το πρόβλημα της εγκληματικότητας, αφού δε στοχεύει στη ρίζα του.
Η εγκληματικότητα και η παραβατικότητα δεν είναι φυσικό φαινόμενο.
Είναι συνέπεια μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε βαθιά κρίση γιατί λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Η έλλειψη μέριμνας για μόρφωση, οι ανύπαρκτες κοινωνικές παροχές, η ανεργία, η ακραία φτώχεια διαμορφώνουν συνθήκες γκετοποίησης υποβαθμίζοντας συνεχώς τις ζωές μας. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον βρίσκει πρόσφορο έδαφος η ανάπτυξη κυκλωμάτων που με σκοπό το κέρδος συντηρούν και αναπτύσσουν την παραβατικότητα και την εγκληματικότητα.
Ο κρατικός μηχανισμός συνδέεται με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και έτσι παρέχεται η ανοχή. Με τη σύλληψη των χρηστών προβάλλουν μια ψεύτικη εικόνα λύσης ενοχοποιώντας το θύμα και αφήνοντας στο απυρόβλητο τον πραγματικό ένοχο.
Η πολιτική που ακολουθούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις συνολικότερα στο ζήτημα της τοξικοεξάρτησης με την υποβάθμιση της πρόληψης, την υπονόμευση των «στεγνών» προγραμμάτων θεραπείας και το άνοιγμα του δρόμου για την αθώωση των ναρκωτικών, όπως η κάνναβη εγκλωβίζει ακόμα περισσότερο τους χρήστες ναρκωτικών σε αυτή την άθλια κατάσταση.
Η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, η πάλη ενάντια στα ναρκωτικά συνδέεται με τη πάλη για δουλειά, Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμό, Αθλητισμό, με τη πάλη ενάντια στις αιτίες που γεννούν την ανεργία, τη φτώχεια, τον αναλφαβητισμό, την κοινωνική ανισότητα.
Δε χωράει καμία απογοήτευση
Είναι ώρα για αγώνα και δράση για τη ζωή που μας αξίζει
